خمار عشق
تیـغ هجـران دو نیـمه ساخت مـرا نیمه ئی با تو نیمه ئی با مـن
آنکه با توست نکته سنج و ظریف وانکه با ماست کـاهل وکـودن
سـاده تر گویـم ای رمـیده غـزا ل روح من با تو رفت وماند بدن
روح مــن تــا در آستـانه تـوسـت خواب تن هست سیر باغ وچمن
خـواب بینـم بهـشـت گـمـشـده را بـا تـو دســت مــراد بـر گــردن
لـیـک گـاهــم کـه روح رویـا یـی میگــرایـد بـه تـــن بـیـاد وطــن
بــاز بــیــداد گــشــتـه، میـافـتـم از بـهـشــت روان به دوزخ تـن
خواب وبیدار، قـصـه کــابــوس مـرده وزنـده ، حـال جـان کنـدن
این منم بی تو،زنده مانده هنوز؟ چه دل است این کزآهن است وچدن
چـه کـنـم بـاز در جـهـان تـوام بـی تـو آخـر کـجـا بـرم مـسـکـن
مستی عشق با تورفت وکنون مـنـم وایـن خـمـار مــرد افــکــن
چه خماری که خـود بخاک برد حـسـرت جـرعـه خـمـار شـکــن
من اگر زنده ام ز بی کفنی است مـرده ام در میــان پــیــراهــن
از استاد شهریار
