درهذیان دل

افـسانه عـمرم آورد خـواب      عمری که نبود خواب دیـدم

در سیـل گـذشت روزگاران      امـواج به پـیچ و تـاب دیـدم

زازعشق وجوانیم چه پرسی      من دسته گـلی بـر آب دیـدم

تو را دوست می دارم
طرف ما شب نیست
صدا با سکوت آشتی نمی کند
کلمات انتظار می کشند
من با تو تنها نیستم، هیچ کس با هیچ کس تنها نسیت
شب از ستاره ها تنهاتر است ...
طرف ما شب نیست
چخماقها کنار فتیله بی طاقتند
خشم کوچه در مشت توست
در لبان تو،شعر روشن صیقل می خورد
من ترا دوست میدارم
و شب از ظلمت خود وحشت می کند

^{از احمد شاملو
خدا بیامرزدش}

اقبال من

تیره گون شد کوکب بخت همایون فال من
                    واژگون گشت ازسپهر واژگون اقبال من

خنـده ی بیگـانگـان دیـدم نـگفـتـم درد دل
                    آشـنایا بـا تـو گـویـم گریـه دارد حـال من

با توبودم ای پری روزیکه عقل ازمن گریخت
                    گر توهم ازمن گریزی وای بر احوال من

روزگاراینسان که خواهد بیکس وتنهامرا
                    سایـه هـم تـرسم نیاید دیگر از دنبال من

قــمــری بی آشـیانـم بــر لــب بــام وفـــا
                    دانـه و آبـم نـدادی مـشـکن آخـر بـال من

باز گـرداندم عـنان عـمـربـا خیل و خـیال
                    خـاطـرات کـودکـی آمــد بـه اسـتـقـبال من

خـرد وزیبا بودی زلـف وپریشان تـوبود
                    از کـتــاب عـشـق اوراق سـیـاه فـــال من

ای صبا گردیدی آن مجموعه ی گل را بگو
                    خوش پراکندی زهـم شیرازه ی آمـال من

کاروکوشش را حوالت گـربود باکارساز
                    شـهـریـارا حل مشـکـل هـا کـنـد حـلال من

                                                                     از استاد شهریار

                                                                      خدا بیامرزدش

قلب تنها عضو بدن آدمی است که از مغز فرمان نمی گیرد . نمونه اش کسانی که در کما هستند.

سکته مغزی کردند و بدنشان از کار افتاده ولی قلبشان هنوز می تپد و به سلولهای بدن مواد غذایی می رساند.

پس نمی توان گفت که عقل آدمی همیشه حرف آخر را میزند، چون دل نافرمانی میکند.

آدمی را دلیست که فرمانش خارج از مغز

اگر چه مغز و فکرم می گوید که نه، ولی دلم می گوید آری

تا نهایت آری

پس با من بمان

برای زیستن دو قلب لازم اسـت

قلبی  که دوست بدارد ، قلبی که دوستش بدارند

قلبی  که هدیه کند ، قلبی که بپـذیـرد

قلبی  که بگوید ، قلبی که جواب بگوید

قلبی  برای من ، قلبی برای انسانـی که من می خواهم

تا انسان را در کنـار خود احساس کنـم
 

در خلوت و تنهایی هایم به تو می اندیشم

به تو ای مهربانترین مهربانان

به ایامی می اندیشم که با تو

در کنار هم

دست در دست هم

نگاه در نگاه هم

دلهایمان را به یکدیگر نزدیکتر کردیم.

به حرفهایمان می اندیشم که در گوشه ای از ذهنم نقش بسته است

و در ذهنم نجوا سر می دهد که می گوید زندگی کن

با یاد آن حرفها ، با یاد آن خاطرات و با یاد آن عشق

پس بیا و مگذار که بینمان جدایی بیاندازند

                                دوست دارم ((QUITERO))