درهذیان دل
افـسانه عـمرم آورد خـواب عمری که نبود خواب دیـدم
در سیـل گـذشت روزگاران امـواج به پـیچ و تـاب دیـدم
زازعشق وجوانیم چه پرسی من دسته گـلی بـر آب دیـدم
تو را دوست می دارم
طرف ما شب نیست
صدا با سکوت آشتی نمی کند
کلمات انتظار می کشند
من با تو تنها نیستم، هیچ کس با هیچ کس تنها نسیت
شب از ستاره ها تنهاتر است ...
طرف ما شب نیست
چخماقها کنار فتیله بی طاقتند
خشم کوچه در مشت توست
در لبان تو،شعر روشن صیقل می خورد
من ترا دوست میدارم
و شب از ظلمت خود وحشت می کند
از احمد شاملو
خدا بیامرزدش
اقبال من
تیره گون شد کوکب بخت همایون فال من
واژگون گشت ازسپهر واژگون اقبال من
خنـده ی بیگـانگـان دیـدم نـگفـتـم درد دل
آشـنایا بـا تـو گـویـم گریـه دارد حـال من
با توبودم ای پری روزیکه عقل ازمن گریخت
گر توهم ازمن گریزی وای بر احوال من
روزگاراینسان که خواهد بیکس وتنهامرا
سایـه هـم تـرسم نیاید دیگر از دنبال من
قــمــری بی آشـیانـم بــر لــب بــام وفـــا
دانـه و آبـم نـدادی مـشـکن آخـر بـال من
باز گـرداندم عـنان عـمـربـا خیل و خـیال
خـاطـرات کـودکـی آمــد بـه اسـتـقـبال من
خـرد وزیبا بودی زلـف وپریشان تـوبود
از کـتــاب عـشـق اوراق سـیـاه فـــال من
ای صبا گردیدی آن مجموعه ی گل را بگو
خوش پراکندی زهـم شیرازه ی آمـال من
کاروکوشش را حوالت گـربود باکارساز
شـهـریـارا حل مشـکـل هـا کـنـد حـلال من
از استاد شهریار
خدا بیامرزدش
قلب تنها عضو بدن آدمی است که از مغز فرمان نمی گیرد . نمونه اش کسانی که در کما هستند.
سکته مغزی کردند و بدنشان از کار افتاده ولی قلبشان هنوز می تپد و به سلولهای بدن مواد غذایی می رساند.
پس نمی توان گفت که عقل آدمی همیشه حرف آخر را میزند، چون دل نافرمانی میکند.
آدمی را دلیست که فرمانش خارج از مغز
اگر چه مغز و فکرم می گوید که نه، ولی دلم می گوید آری
تا نهایت آری
پس با من بمان
برای زیستن دو قلب لازم اسـت
قلبی که دوست بدارد ، قلبی که دوستش بدارند
قلبی که هدیه کند ، قلبی که بپـذیـرد
قلبی که بگوید ، قلبی که جواب بگوید
قلبی برای من ، قلبی برای انسانـی که من می خواهم
تا انسان را در کنـار خود احساس کنـم
در خلوت و تنهایی هایم به تو می اندیشم
به تو ای مهربانترین مهربانان
به ایامی می اندیشم که با تو
در کنار هم
دست در دست هم
نگاه در نگاه هم
دلهایمان را به یکدیگر نزدیکتر کردیم.
به حرفهایمان می اندیشم که در گوشه ای از ذهنم نقش بسته است
و در ذهنم نجوا سر می دهد که می گوید زندگی کن
با یاد آن حرفها ، با یاد آن خاطرات و با یاد آن عشق
پس بیا و مگذار که بینمان جدایی بیاندازند
دوست دارم ((QUITERO))
مرغک تنها
مرغکی دیدم
تنها و بی کس
بر روی شاخه درختی تنها
در وسط کویرسوزان و گرم نشسته و آواز جدایی می سرود.
گفتمش
به کدامین علت چنین غمگین می سرایی؟
گفت
که تو را چه حاصل از عشق وجدایی؟
گفتمش
مرا دردیست بس عظیم تر از عشق.
درد من درد دوست داشتن بود، نه درد عشق.
گفت
پس بنشین در کنارم تا با هم آوازی سوزناکتر بسراییم. 
سلام عزیزان
می خواستم در مورد شعری که خودم گفتم کمی براتون صحبت کنم. روی این شعر خیلی کار کردم تا این از آب در اومده. امیدوارم که خوشتون بیاد. تقدیم میکنم به ..... عزیزترین فردم تو زندگی
غم کهنه
بـبـیـن مهربان روزگـار مـرا
غـم و غصه بی شمـار مـرا
ببین این دل زار مجروح من
گرفته چه سان اعتبـار مـرا
شکسته ترین مـرد پاییزی ام
بـبـیـن حـالـت نـاگــوار مـرا
جوانی گذشت وطراوت نماند
چه کس برده آن اقـتدارمـرا
غریبی ، غـم کهنه یک غریب
گـرفـتـه دوبـاره قـرار مـرا
کمی طـبع شعـر و کمی امیـد
بـبـیـن جـمع دارونـدار مـرا
* یه شعر دیگه هم گفتم تا به بعضیاااااااا نشون بدم که با اینکه خیلی غم و غصه دارم ولی هنوزخوشم و بلدم بخندم
وعده
آن وعـده وآن قـرار یـادت نـرود با هم لب چشمه سار یادت نـرود
خالی ست اگر چه سفره من، اما مـن منتـظـرم، نـهــار یـادت نـرود
دوستت دارم
همیشه می پنداشتم
که عشقی همانند عشق ما را
تنها در رؤیاها می توان یافت
در گذشته
نمی خواستم هیچ کس کاملا مرا بشناسد
حالا
می بینم به تو چیزهایی را از خود می گویم
که مدت ها بدان ها فکر نکرده ام
چرا که می خواهم
همه چیز را درباره من بدانی
در گذشته
می خواستم دیگران تنها نیکی هایم را ببینند
حالا می بینم از این که تو اشتباهات مرا می بینی ناراحت نمی شوم
چرا که می خواهم مرا همان طور که هستم بپذیری
در گذشته
می پنداشتم تنها من هستم
که می توانم برای خود درست تصمیم بگیرم
حالا
می توانم نظراتم را با تو درمیان بگذارم
وتو مرا در تصمیماتم یاری می کنی
چرا که به تو اطمینان کامل دارم
در گذشته
شیوه رفتار با مردم برایم بی ارزش بود
حالا
می بینم که نسبت به همه
احساس تازه ای یافته ام
چرا که تو
لطیف ترین احساسات مرا بر انگیخته ای
بر گرفته از کتاب: سرخ به رنگ عشق
